بررسی اکتشافی دلایل تأخیر در سن ازدواج از دیدگاه دختران دانشجوی شهر تهران

سن ازدواج از دو سو قابل‌بررسی است. در یک‌سو بحث حداقل سن ازدواج مطرح است و در سوی دیگر افزایش سن ازدواج. مطالعات نشان می‌دهد پدیده تأخیر در ازدواج به‌منزله مسئله‌ای اجتماعی رو به افزایش ‌است. پژوهش حاضر بر آن است که با رویکردی جامعه-شناختی به بررسی عمیق‌تر دلایل افزایش سن ازدواج از دیدگاه دختران مجرد بپردازد و نظرات آنان را مورد تحلیل قرار دهد. روند پژوهش تحلیل محتوای کیفی و بر اساس گرانددتئوری است که بر مبنای تحلیل پاسخ‌های شرکت‌کنندگان صورت می‌گیرد. جامعه نمونه دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران در مقاطع مختلف تحصیلی، می‌باشند که با رسیدن به اشباع نظری متوقف می‌گردد. اعتبار یافته‌ها از طریق دریافت نظرات برخی از پاسخگویان و گرفتن تأایید آن‌ها به دست می‌آید. نتایج نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان زندگی مجردی را به دو گونه‌ی " مجردی آسیب‌زا" و " مجردی لذت‌بخش " تقسیم می‌کنند. علت به تأخیر انداختن زنان مجرد را می‌توان به دو مفهوم اصلی" مناسبت درونی" و "مناسبت بیرونی" محدود دانست. پاسخگویان " سادگی در ازدواج، قدرت درک متقابل در ازدواج، شجاعت برای اقدام ازدواج، مهارت اداره زندگی مستقل، حمایت خانواده نه دخالت در ازدواج و همگونگی فرهنگی" را در ازدواج بهنگام مؤثر می‌دانند.کمتر پژوهشی مانند این پژوهش به اهمیت خود فرد در کنار اهمیت عوامل کلان اذعان دارند و پدیده‌ی تأخیر در سن ازدواج نه در حکم امری شخصی، بلکه به‌منزله‌ی مسئله‌ای اجتماعی نمود می‌دانند.